رده بندی ریتر (Ritter): در سال 1879 نوعی طبقه بندی مهندسی برای طراحی سیستم نگهداری تونل ارائه داد.
رده بندی ترزاقی (Terzaghi): قدیمی ترین مرجع رده بندی توده سنگ توسط ایشان در سال 1946 ارائه شده است. ایشان بار وارده بر سیستم نگهداری تونل را توسط طبقه بندی توصیفی سنگها برآورد می کرد. هدف این رده بندی برآورد بار وارده بر قاب های فولادی از طرف زمین است. این روش زمینه ی پیدایش سایر روش های رده بندی را فراهم کرد.
رده بندی بر مبنای زمان پابرجایی: این رده بندی در سال 1958 توسط لوفر (Lauffer) ارائه شد. مقصود از زمان پابرجایی، مدت زمانی است که تونلی با دهانه ی فعال معین در داخل سنگ حفر شده است، پابرجا بماند و بدون نگهداری ریزش نکند. دهانه ی فعال تونل یا عرض و قطر تونل بوده و یا فاصله ی آخرین نگهداری تا سینه ی کار (هرکدام که بزرگتر است) می باشد. این رده بندی در سال 1974 توسط پاچر (Pacher) تکمیل شد و امروزه به لوفر-پاچر معروف است.