هداف از طراحی سیستم روشنایی در تونل آن است که در تمام قسمت تونل روشنایی و درخشندگی کافی تامین شود.

روشنایی تونل های معدنی با تونل های راه تفاوت دارد. سرعت حرکت در تونل معدنی کم است بنابراین در تمام بخش ها روشنایی یکسانی ایجاد می شود و چشم انسان به سادگی با آن انطباق (Adaptation) پیدا می کند.

در تونل راه افراد با سرعت وارد تونل می شوند و ناگهان از محیطی روشن به محیطی تاریک وارد می شوند که چشم توانایی انطباق سریع را نداشته بنابراین قدرت بینایی به شدت کاهش می یابد. از این رو تونل های را از نظر روشنایی و تطابق چشم به 6 بخش تقسیم می کنند:

1- منطقه ی دسترسی (Access Zone): انتهای جاده که به تونل ختم می شود.

2- نقطه ی تطابق (Adaptation Point): نقطه ای که چشم راننده تحت تاثیر سایه ی دهانه ی تونل قرار دارد.

3- منطقه ی آستانه (Threshold Zone): اولین بخش از ورودی تونل که چشم به تاریکی تونل می رسد.

4- منطقه ی بینابین (Transition Zone): روشنایی تا حدی کاهش پیدا کرده و در این منطقه ثابت می شود.

5- بخش میانی (Interior Zone): چشم تطابق کامل پیدا کرده است و اصطلاحاً به این بخش “منطقه ی عادی روز” نیز گفته می شود.

6- بخش خروجی (Exit Zone): بخشی از انتهای تونل که از دید راننده ی تونل به صورت یک نقطه ی درخشان دیده می شود.

مطالعات نشان می دهد در شدت نورهای مساوی، چشم انسان نسبت به نور زرد مایل به سبز با طول موج 0/555 میکرون حساسیت بیشتری دارد.